Vertrouwen & Overgave
Een práchtig verhaal van Henri Nouwen over vertrouwen en overgave.
Vertrouwen & Overgave
Toen ik dit circus voor het eerst in Freiburg zag, raakte ik zo onder de indruk van hun luchtacrobatiek dat ik me in de pauze aan hen voorstelde als een van hun grote fans. Ze nodigden mij uit bij hun training, gaven me vrijkaartjes, boden mij een maaltijd aan en stelden voor dat ik in de nabije toekomst een week met ze mee zou reizen. Ik zei ja… en we werden goede vrienden.
Op een dag zat ik met Rodleigh, de leider van de groep, in de caravan te praten. Hij zei; ‘’Als ik spring, moet ik absoluut vertrouwen op degene die mij op moet vangen. Jij denkt misschien, net als de meeste toeschouwers, dat ik de grote ster ben van de trapeze. Maar de echte ster is Joe die me vangt. Hij moet me op exact het juiste moment uit de lucht plukken als ik mijn verre sprong naar hem maak’’... “Hoe lukt dat ?’’ vroeg ik. “Wel’’, zei Rodleigh, “het geheim is dat ik het vangen geheel aan Joe overlaat en zelf niets doe. Als ik na mijn salto’s op Joe afkom, moet ik gewoon mijn armen en handen uitstrekken en wachten tot hij me vangt en me veilig thuisbrengt.’’ “Dus jij doet niets ?’’ zei ik verbaasd. “Niets’’, herhaalde Rodleigh. ‘’Het ergste wat een springer kan doen, is proberen de vanger te vangen. Het is niet de bedoeling dat ik Joe vang. Joe moet mij vangen. Als ik Joe’s polsen zou vastgrijpen, zou ik ze kunnen breken of hij zou de mijne kunnen breken. Dat zou het einde betekenen voor ons beiden! Een springer moet springen en een vanger moet vangen, en de springer moet met uitgestrekte armen en open handen erop vertrouwen dat zijn vanger er zal zijn’’.
