Colourful Institute
Mijn verlangen naar diversiteit in de media is overweldigend. De tijd dringt en het verlangen brandt. In een wereld die zo divers is, zou je verwachten dat de media dit weerspiegelt. Maar zelfs in 2023 moet ik, net als vele andere gekleurde makers, me nog steeds afvragen: Hoeveel geduld wordt er van ons verwacht? Is het niet verbijsterend dat, 150 jaar na de afschaffing van de slavernij, er in de media nog steeds geen sprake is van echte gelijkwaardigheid? Het ontbreken van deze gelijkwaardigheid, zowel in makers als in content, ervaar ik als pijnlijk, heel pijnlijk!
Hoewel ik mijn frustratie voel, realiseer ik me dat ik niet de touwtjes in handen heb, zeker niet in Hilversum. Maar er zijn lichtpuntjes. Een daarvan is de TV Academy, een instituut dat al 12 jaar lang toegewijd mensen opleidt en oprechte kansen biedt. Als bestuurslid ben ik trots op hun inspanningen en vastberadenheid om diversiteit in de media daadwerkelijk vorm te geven. Ze zijn niet alleen bezig met praten, maar zijn ook concreet aan het werk om verandering te realiseren. En daar, te midden van de strijd voor representatie, put ik hoop en kracht uit."
Bekijk hier de webiste van de Colorful Institute
Diversiteit is goudstof
De TV Academy heeft de handschoen opgepakt en is vastbesloten verandering teweeg te brengen. Met hun 12 jaar ervaring en een robuuste, hoogwaardige opleiding, hebben ze de basis gelegd voor echte verandering. Maar nu is het tijd voor een specifieke focus: diversiteit in zijn ware vorm en betekenis.
Daarin springt de TV Academy in het gat. Diversiteit wordt niet langer gezien als een 'moetje' of een abstract concept, maar als een essentieel instrument om kwalitatief hoogstaande programma's te ontwikkelen die de hele samenleving aanspreken. Diversiteit en kwaliteit zijn namelijk onlosmakelijk met elkaar verbonden, zoals al blijkt uit het woord 'divers-iteit'.
Als we door deze lens - of beter gezegd, deze realiteit - naar onze samenleving kijken, zullen we zien dat Hilversum een metamorfose kan ondergaan. Een plek die daadwerkelijk diverser, rijker, smaakvoller, aantrekkelijker, spannender en, ja, letterlijk en figuurlijk kleurrijker wordt. Dit betekent nieuwe verhalen die van binnenuit worden verteld, gebracht door de hoofdrolspelers zelf. Verhalen en perspectieven die binnen bepaalde gemeenschappen misschien al bekend zijn, maar die tot nu toe niet de landelijke media hebben bereikt. De TV Academy zet zich in om dit te veranderen en om deze essentiële verhalen een podium te geven.
Waarom lukt dit nog niet?
Hilversum's media wordt grotendeels geleid door een wit perspectief. Als er programmamakers van kleur zijn, bevinden zij zich vaak in de schaduw, niet aan de beslissingstafel. Ze riskeren het stempel van 'excuusallochtoon' en kiezen soms voor aanpassing boven authenticiteit. Maar deze makers bezitten een unieke dubbele identiteit, waardoor ze ideaal gepositioneerd zijn als bruggenbouwers binnen de media. Hun levenservaring verrijkt hun perspectief en dat moet gevierd worden.
Het feit dat deze rijke ervaring niet centraal staat, is een gemiste kans. Hun vermogen om bruggen te slaan tussen verschillende groepen en culturen is van onschatbare waarde voor de media-industrie. Dit geldt voor alle disciplines: van scriptschrijvers tot cameramensen en presentatoren. Diversiteit op een oprechte manier verweven is de sleutel tot echte representatie.
Veel mensen met een migrantenachtergrond herkennen zich niet in het beeld dat Hilversum schetst van Nederland. De TV Academy nodigt deze mediamakers uit om hun diversiteit te omarmen. Eén op de vier Nederlanders heeft een migrantenachtergrond. Stel je de rijkdom voor als deze realiteit authentiek in de media wordt weerspiegeld door teams doordrenkt met deze diverse perspectieven.
Het traditionele beeld in de media
Cigdem Yuksel is een Turkse fotograaf die de prijswinnende serie maakte over de vluchtelingkinderen die de kinderarbeid terecht kwamen.
Zij heeft net het onderzoek afgerond; Moslima. Een onderzoek naar de representatie van Moslima’s in de beeldbank van de ANP. Waarbij de conclusie was: ‘Persfoto’s tonen clichébeeld moslima’. Als tekent voorbeeld waarom het echt anders moet:
Cigdem Yuksel wint Zilveren Camera 2016. Bron: Trouw
Vrijwel alle gefotografeerde vrouwen dragen een hoofddoek, en velen werden op straat gefotografeerd, van een afstand genomen, en zonder dat hun gezicht volledig herkenbaar is. Yüksel noemt dat „safari-foto’s”: onpersoonlijke plaatjes. En als ze wel herkenbaar zijn, kijken ze serieus. Een disproportioneel deel van de vrouwen op de foto’s draagt een niqaab of een boerka. Slechts drie procent van de foto’s toont vrouwen met een beroep; doorgaans caissière van een supermarkt, in de klas, of als schoonmaker. Daarnaast onderzocht Yüksel welke trefwoorden de fotograaf aan de foto’s hingen, om ze vindbaar te maken voor de kranten. Naast ‘moslima’ waren dat: ‘boerkaverbod’, ‘allochtoon’, ‘islamisering’, ‘inburgering’. Ook als de foto daar geen enkele aanleiding toe gaf. Yüksel concludeerde: de foto’s tonen een wijdverspreid stereotype dat niet klopt met de werkelijkheid.
